Καταρχήν ας χρησιμοποιήσουμε καλύτερα τον όρο στιβαρότητα που προτείνει ο Αβραμίδης και είναι πιο κοντά στον όρο stiffness. Η δυσκαμψία (εντελώς άκαμπτος είναι μόνο ο rigid_joint ) είναι μέρος της στιβαρότητας. Τ' άλλα μέρη είναι η δυστρεψία, η δυστμησία και η δυστένεια.

Η στιβαρότητα λοιπόν είναι ένα μόνο ζητούμενο ή και μη. Μπορεί να θέλουμε με απλά λόγια ένα κτήριο εύκαμπτο σαν το καλάμι (λέμε τώρα!) και όχι δύσκαμπτο σαν τη βελανιδιά.
Το άλλο ζητούμενο είναι η αντοχή, δηλαδή να αντέχει και να μη σπάει (θραύεται).
Επίσης, θέλουμε να μην έχουμε υπερβολικές παραμορφώσεις (το καλάμι δηλαδή δεν μας κάνει) για λόγους λειτουργικούς κυρίως.
Τέλος, καλό είναι να έχουμε ένα κτήριο που να μας προειδοποιεί πριν την κατάρρευση και να μην έρχεται αυτή απότομα, μπαμ και κάτω.

Οι σύγχρονοι κανονισμοί προβλέπουν όλα τα παραπάνω. Οι παλιοί όχι!

Βάζοντας στην εξίσωση οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και μερικά ακόμα κριτήρια, σε συνδυασμό με το εν γένει θερμό κλίμα της χώρας μας, έχουμε καταλήξει στους τρόπους κατασκευής και στα κτήρια που φτιάχνουμε.